Controle.
28 september 2024.
Alles onder controle? Tudo bem? Are you ok? Ca va? Alles kids achter de rits? Het zijn dagdagelijkse vragen. Al is het wel een tetteke geleden dat ik die laatste variant nog hoorde. Woke, weet je wel? Ik kan dus ook zoals ik vroeger wel eens deed niet meer antwoorden met ‘Alles bien onder de soutien?’ Zalige tijd was dat.
Ach ja, het is goedbedoeld maar wie het vraagt verwacht meestal zelfs geen antwoord meer. Gemakshalve heb ik dus de neiging om toch maar ‘ja’ ‘tudo’ ‘yes’ of ‘oui’ te antwoorden. Maar dat is natuurlijk niet zo. ‘Alles’ en ‘controle’ zijn woorden die in Utopia thuishoren. Er is echt bitter weinig in ons leven dat we onder controle hebben.
Denk nu echter niet dat ik er hier sinds mijn terugkeer uit België als een triestige plant bijloop. Daarvoor heb ik teveel vitaminebronnen in mijn leven.
Het landingsgestel raakte op 8 september amper de Portugese bodem of een zalig gevoel van thuiskomen overviel me. Een van de vele mensen waarop ik kan rekenen stond me op te wachten en bracht me vlot naar huis. Nog voor ik de deur opende zag ik dat er, zoals beloofd, goed voor mijn voortuinplantjes gezorgd was. Deugddoend.
Tot donderdag kon ik genieten van het bezoek van een bevriend Vlaams koppel dat een weekje kwam logeren. Leuk om te zien hoe vlot ze zich aanpasten aan de rustige carpe diem mentaliteit hier in het zuiden. Hun aanwezigheid verzachtte ook de afwezigheid van Annie, maar kon het gemis natuurlijk niet wegnemen.
Het dagelijkse facetimen helpt wel. Het is hartverwarmend om te zien hoe gemotiveerd die kanjer blijft om zoveel mogelijk haar leven vanaf ‘ground zero’ herop te bouwen. De groep lotgenoten waartussen ze leeft en revalideert stimuleert haar en zichzelf om dagdagelijks keihard te oefenen om vooruitgang te boeken.
Het professionele team dat haar omringt zorgt er anderzijds ook wel voor dat we als fervente supporters niet al te euforisch worden want er is nog een lange weg af te leggen en Annie 2.0 zal geen copy paste zijn van de oude versie.
Maar ik put kracht uit de uitspraak van Bill Keane: ‘Yesterday is history, tomorrow is a mystery and today is a gift of God, which is why we call it the present’. Om van dat geschenk te kunnen genieten heb je geen control stick nodig, alleen een gezonde portie levenslust. Daarom wil ik binnenkort een toost uitbrengen op Annie. In haar thuisomgeving en met een glas dat minstens halfvol is!