Fernando en Hubert.

23 november 2024.

De altijd maar druk-druk-druk bezige bijen onder jullie blijven het een raadsel vinden hoe ik hier in Portugal, eenzaam en alleen,  mijn dagen gevuld krijg. Verveling mag dan wel het hoofdkussen van de duivel zijn, ik kan jullie verzekeren dat ik het mijne momenteel niet hoef te delen. Niet met de duivel en spijtig genoeg ook niet met mijn engel. Dat heb je nu eenmaal als je door het lot naar een cyberrelatie gedegradeerd wordt. Wie alleen is hoeft overigens niet per definitie eenzaam te zijn. Die wijsheid leerde ik van een charmante ervaringsdeskundige.

Vooruit, de voorbije week in vogelvlucht nog eens.

Maandag kreeg ik een pittige les Portugees voor de kiezen. Het correcte gebruik van de pretérito perfeito en imperfeito zal nooit mijn sterkste kant worden. Portugezen worstelen daar gelukkig zelf ook mee, maar wie me dat toch kwalijk zou nemen zal ik met alle plezier onze Nederlandse dt-regels eens uitleggen of de Belgische staatsstructuur.

Dinsdag vond ik het hoog tijd om mijn hoofd eens leeg te maken. Overdag deed ik onder een deugddoend zonnetje een stevige strandwandeling en ‘s avonds ging ik in de bioscoop Gladiator II bekijken. Op het scherm werden de hoofden niet leeggemaakt maar afgehakt en op het einde won de held en heerste er vrede. Voeg daar nog een bak popcorn en een beker frisdrank bij en je snapt dat deze eenvoudige jongen daarna tevreden zijn bedje inkroop.

Woensdag volgde een klassikaal bezoek aan een tentoonstelling gewijd aan Alvaro de Campos. Leerlingen uit de kunstrichting van een Tavirese school brachten hun visie op een aantal gedichten van dit heteroniem van Fernando Pessoa. Wat het verschil is tussen een pseudoniem en een heteroniem? Een pseudoniem is een andere naam voor het eigen ik, terwijl een heteroniem een eigen naam is voor een ander ik. Wikipedia is een wreed handig hulpmiddel als je eens indruk wil maken op een lezerspubliek.

Maar wist je dat er ook een aantal opvallende gelijkenissen zijn tussen Fernando Pessoa en mezelf? We zijn allebei opgegroeid zonder vader, we volgden allebei een boekhoudkundige opleiding en hadden allebei een probleem met alcohol. Gelukkig had ik wel een sterke lever en stopte ik tijdig. Net als hij ben ik ook niet vies van wat filosofisch gemijmer. Merkwaardig nietwaar?

Donderdag zong mijn favo fadista Sara Gonçalves in een van de gerestaureerde kerkjes van Tavira. Een goede aanleiding om samen met een bevriend koppel eerst een hapje te gaan eten en daarna in alle rust te gaan luisteren naar haar prachtige stem. Haar outfit mocht er ook wezen trouwens.

Gisteren en vandaag deed ik zowaar aan multitasken! Er was ’s middags en ’s avonds darts op tv en op Radio Bene naderde de Evergreen top 1000 zijn ontknoping. Tot mijn verrassing kwam niet Bryan Adams met  Summer of ‘69 op nummer 1, maar wel een nummer van Will Tura. Verdorie toch: weer waterlanders, net nu ik dacht dat ik die fase achter de rug had.