Stappenplan.

9 december 2024.

‘Goed begonnen is half gewonnen’ dacht ik vrijdagmorgen en dus vergastte ik mezelf op een uitgebreid ontbijt in een verborgen horecapareltje van Tavira. Een kleine wandeling later kwam ik flink op tijd aan bij het autobusstation. De flixbus volgde braaf mijn voorbeeld. Met een ommetje langs Olhao en Quarteira bedroeg de totale rijtijd naar Lissabon vier uur maar dat wist ik vooraf. Ik kreeg heel veel kilometers voor het weinige geld dat ik betaalde.

Vanaf het station Lisboa Oriënte nam ik de metro naar Praça Marques de Pombal, checkte ik in bij het hotel dat ik geboekt had en begon ik even later aan mijn eerste echte wandeling door Lissabon. Kuierend over de 1,6 kilometer lange Avenida da Liberdade waande ik me op de Champs-Elysées. Maar Louis Vuitton, Prada, Gucci, Hugo Boss of andere Cartiers konden me niet verleiden. Vanaf een bepaald prijskaartje heb ik er geen moeite mee om aan een bekoring te weerstaan.

In het Lisboa Story Centre op de Praça do Comércio wou ik zoals gepland een Lisboa Card 48 uur kopen. Die zou me twee volle dagen toegang geven tot een resem musea en tot alle vormen van openbaar vervoer. Het meisje aan de balie – heette ze misschien Lente zoals in mijn lievelingsliedje? - raadde het me heel lief af. 8 december is namelijk een feestdag in Portugal en dan zijn alle monumenten en musea gesloten. Het zou veel voordeliger uitkomen om gewoon een dag voucher in het metrostation te kopen. Kijk, zo heb ik het vrouwvolk graag zie.

De avond viel, de lichtjes floepten aan en dompelden de stad onder in een feeërieke sfeer. De eerste kerstmarkt die ik bezocht, die op het Rossio, was er meteen boenk op! Je moet al van het schrijversniveau van Fernando Pessoa zijn om de sfeer daar onder woorden te kunnen brengen. Laat het me er gewoon op houden dat ik ervan genoot. Voor het eerst sinds lang kwam ik, midden in die mensenmassa, tot rust. Het kribbekind heb ik – ondanks eerdere voornemens - mijn frustratie van de voorbije maanden bespaard. Aanvaarding is de laatste stap in het rouwproces stappenplan.

Zaterdag ging ik op mijn ontbijt-elan van vrijdag verder. Wég, winstmarge van het hotel! Met een goedgevulde buik trok ik weer op stap. Hoe anders dan via een soort van graffiti boodschap ontdekte ik een museum gewijd aan het werk van Banksy. Ik bracht er meer dan twee uur door.

Wellicht als beloning voor mijn mededogen van de dag voordien zorgde het kerstekind voor een stralende en warme lentedag in Lissabon. Ik nam het trammetje naar Belém. Op het plein voor het Mosteiro de Jeronimos leek het wel een Spaanse invasie. Maar dat stuk werelderfgoed was niet mijn target. De pastéis de Belém waren dat wel. Met een alertheid die je van deze jongen niet meer verwacht verschalkte ik de rij aanschuivende kuddemensen door eenvoudigweg.. de tweede ingang te nemen. En of het smaakte!

Dan per trein en metro naar het Parque das Naçoes om een bezoek te brengen aan het Oceanario, een van de grootste aquariums van Europa. Als een kind tussen de kinderen vergaapte ik me aan de talloze vissen en andere onderwaterdingen. Tussendoor nog een klein hapje gegeten en hop, naar de volgende kerstmarkt: Wonderland Lisboa in het Parque Eduardo VII.

Deze was groter dan die van de avond voordien maar had niet diezelfde magie. Ik onthoud er twee zaken van. Er was de genialiteit waarmee een handelaar bier en hamburgers liet versmelten tot een bierburgers kraam. Op een andere plaats zag ik een soort van toiletwagen met links een ruimte om baby’s te verluieren en rechts een kamertje gereserveerd om discreet borstvoeding in te geven. Ook dit is Portugal.

Gisteren rondde ik deel één van mijn kerstmarkt queeste af met een kort bezoek aan de overdekte markt op Camp Pequeno, de enige waarvoor ik toegangsgeld moest betalen. Die begon dus al met een ernstige achterstand en die werd niet meer goedgemaakt. Louter platte commercie. Het kan niet altijd meevallen. Dat ik intussen met een joekel van een blein op mijn grote teen rondliep zal er ook wel geen deugd aan gedaan hebben. Mijn stappenteller wist trouwens niet wat hem overkwam want die draaide al voor de derde dag op rij overuren.

Veel meer mensen dan verwacht hebben deelgenomen aan mijn spelletje waarin ik vroeg te voorspellen hoeveel stappen ik van vrijdag tot zondag zou zetten. Het gemiddelde van alle antwoorden lag rond de 35.000. In werkelijkheid waren het maar liefst.. 49.354 stuks!

De winnaar voorspelde er 47.005 en kan zich binnenkort aan een etentje verwachten. Maar eerst eventjes bekomen.