Porto 1.

30 mei 2024.

Ongelooflijk maar waar: ik heb een slapeloze nacht beleefd. Het was die van 23 op 24 mei en het had niets te maken met de bestseller van Vatsyayana. Dit wordt googelen, vermoed ik.

Nee, mijn slapeloosheid kan twee mogelijke oorzaken gehad hebben.

Het zou kunnen dat mijn geweten mij parten speelde want ik stond op het punt om mijn ecologische voetafdruk weer aanzienlijk groter te maken. Maar heb ik dat wel, een geweten? Ik weet het niet. Trouwens, de tijd die me nog rest om gelijk wat voor voetafdrukken te zetten is niet van die aard om me daar nog veel om te bekommeren.

Het is waarschijnlijker dat ik de slaap niet kon vatten omdat ik bang was om me te verslapen. Er stond namelijk een citytrip naar Porto op het programma. Prijsbewust als steeds hadden we voor de goedkoopste vlucht van de dag gekozen. Dat betekende wel dat we al rond 8 uur ’s morgens op onze bestemming zouden zijn. Dat is het uur waarop Huubje gewoonlijk zijn horizontale positie opgeeft die hij rond middernacht innam. Al dan niet na het lezen van een goed boek.

Maar goed, ‘dan heb je nog wat aan de dag nietwaar?’ zei het lief. Daar stonden we dan in de vroege ochtend op de luchthaven Francisco Sa Carneiro, 12 kilometer ten noordwesten van het stadscentrum van Porto. We hadden vooraf een transfert naar het hotel geboekt en keken dus halsreikend uit naar een chauffeur met onze naam op een bordje of op zijn smartphone. Helaas, pindakaas, we waren niet bij de gelukkigen. Met een uur vertraging daagde hij dan uiteindelijk toch op, met excuses en nog beter: met een auto. Dat hij in de buurt van onze bestemming nog ergens de exacte ligging van ons hotel moest gaan vragen vergaven we hem grootmoedig. We waren op uitstap en niets zou onze dag kunnen verpesten.

Het warme onthaal in het hotel maakte trouwens alles direct meer dan goed: we gaven onze piepkleine reistasjes alvast in bewaring en we trokken de stad in. Eerst namen we rustig de tijd om te ontbijten en daarna kochten we ticketjes om gedurende 48 uur met de Hop-on hop-off bussen de stad te kunnen doorkruisen. Een goede keuze want Porto is niet alleen een grote stad, ze is ook voor geen meter vlak! Na een eerste volledige toer ter kennismaking was het tijd voor het middagmaal en dan konden we in onze kamer.

We kregen waar voor onze centen! Werkelijk alles was piekfijn in orde en maar goed dat er geen hoge stoel aan het raam stond of ik was daar gewoon 4 dagen van het geweldige uitzicht op de Douro blijven genieten. Het was niet de plicht maar wel Annie die riep – nu ja: me zachtjes aanporde – dat het tijd was om opnieuw de stad in te trekken en zo geschiedde.

Wat we de volgende dagen uitspookten is stof voor een volgend blogje.