Altijd maar rechtdoor.

10 november 2024.

Heel lang geleden maakte Toyota een reclamespotje waardoor ik uiteindelijk geïndoctrineerd raakte wegens de talloze keren dat het op mijn netvlies losgelaten werd. De kracht van de herhaling noemt men dat in de verkoopcursussen. Het filmpje toonde een van hun verleidelijkste modellen (*) dat wel eindeloos leek te kunnen doorgaan op een zonovergoten, kaarsrechte baan, op weg naar een niet getoonde bestemming die of hoogtepunt dat aan de verbeelding van de kijker werd overgelaten. De boodschap luidde: ‘Toyota, altijd maar rechtdoor!’

Ik geef het toe: het zette me ertoe aan om ‘vrijblijvend’ en ‘eventjes’ wat meer informatie te gaan vragen bij hun plaatselijke dealer. Om er na een tweede bezoekje enkele dagen later met een ondertekende bestelbon weer buiten te komen. Voor de ‘petite histoire’: officieel was ik slechts naar de prijs voor een paar nieuwe banden gaan vragen.

Tot op vandaag ben ik ze nog altijd trouw gebleven. Mijn huidig exemplaar (*) zag al heel lang geleden het levenslicht maar mag naar Portugese normen nog jong genoemd worden. De gemiddelde leeftijd (*) hier ligt een heel pak hoger. Ik ben er nog altijd tevreden mee al is het normaal dat er her en der wat sleet opduikt. Kortom, het is zoals bij wie er aan het stuur zit: die heeft het ook al wel eens wat moeilijk.

Toen het mailtje kwam dat ik ter gelegenheid van de jaarlijkse Toyota-dag mijn wagentje gratis op twintig onderdelen kon laten nakijken om het veilig de winter - ja, zo durven ze dat hier noemen - door te laten komen was ik er dan ook vliegensvlug bij om de nodige afspraak te boeken.

Wie durft beweren dat in Portugal niets gesmeerd loopt of op het afgesproken moment plaatsvindt moet ik tegenspreken. Het Caetano team in Faro had alles uit de kast gehaald! Er waren hapjes en drankjes en een ruim aanbod om mannen mee te verleiden (*). Maar al dat mannenspeelgoed had wel een prijskaartje om van te duizelen. De nieuwe types waren voor mij onbetaalbaar en de al een paar jaar gebruikte bleken toch ook nog steeds enorm duur te zijn (*).

Stipt om tien uur begon het nazicht. Van mijn Toyota Verso. Op een paar kleinigheidjes na bleek alles nog in goede conditie te zijn. Binnenkort gaan ze wel eens bellen voor een afspraak om die euveltjes te verhelpen. Geen probleem, want over de staat van de banden hebben ze geen enkele opmerking gemaakt.

Toch moet me nog iets van het hart over die reclameslogan. Die klopt namelijk niet! Want het leven is als een bos: rechtdoor kan nooit altijd.

(*) ik heb het hier dus wel degelijk over auto’s hé!