Na regen...

'Je hebt er maandenlang naar uitgekeken. De kouwe winter wou maar eerst niet om. Traag en langzaam kropen langs de weken. Maar eindelijk daar is ie toch ..'  een nieuwe blog.

Het was mijn bedoeling om in januari een maandje digitaal te detoxen. Net zoals de aanbiedingen van het autosalon en van Batibouw heb ik daar nog een verlengstuk aangebreid. ‘Wegens groot succes’ zeggen de reclamejongens dan. 'Gewoon omdat het zo leerrijk en deugddoend was', zegt uw bloggertje dan.

Leerrijk: omdat het een uitstekende manier bleek te zijn om te ontdekken welke van mijn talrijke bloglezers en facebookvrienden de moeite zouden nemen om zelf eens spontaan bij me te informeren hoe het gaat met Annie en mezelf. Ik had het aantal – en wie het waren - vrij goed ingeschat moet ik zeggen, waarvoor dank mijn Vrienden met de grote V. Omdat jullie inmiddels het antwoord kennen en het de anderen toch geen bal interesseert ga ik het hierover dus niet meer hebben.

Deugddoend: omdat ronddwalen op de sociale media blijkbaar toch met verrassend veel tijd gaat lopen. Tijd die ik de voorbije maanden kon besteden aan het lezen van boeken die al lang, als waren het muurbloempjes hunkerend naar wat aandacht, in mijn boekenkast stonden. Of aan een potje armworstelen tegen de Portugese grammatica, die meestal een nog wat te sterke tegenstander bleek te zijn. Ja, zelfs aan het voorzichtig plannen van enkele uitstapjes of minitrips. Dat laatste is een teken aan de wand dat het weer stilaan de goede kant op gaat met dit stukje schrijvend onkruid. Zal het dan toch pas later vergaan?

En hoe zit het met mijn buitenactiviteiten? In al de jaren dat ik hier in de Algarve woon heb ik het nog geen enkele winter zo vaak en zoveel weten regenen. Niet dat ik daarover klaag want het blauwe goud dat uit de wolken viel was (en is nog steeds) hoognodig. Er is nu wel opnieuw voldoende water in de stuwmeren om een jaar verder te kunnen. Ter vergelijking: toen ik hier arriveerde was er reserve voor drie jaar zonder bijkomende neerslag. Het blijft dus een kwestie van spaarzaam te zijn.

Dat slaat niet enkel op het waterverbruik want de voedsel- en horecaprijzen in Portugal hebben ook de weg naar omhoog gevonden. Het zou kleintjes van me zijn om dat uitsluitend aan de grote toestroom van Amerikanen te wijten. Die mensen zijn immers ook op zoek naar een beter leven buiten Noord-Mexico of Zuid-Canada. Ik heb er nog geen gezien met een rode pet op het hoofd, dus geef ik ze alvast het voordeel van de twijfel. Trouwens van politiek weet ik niets en dat vind ik niet erg. Mensen die niets weten en weten dat ze niets weten, weten meer dan mensen die niets weten en niet weten dat ze niets weten.

Je mag de vorige zin nog eens opnieuw lezen mocht dat nodig zijn hoor: dat blijft tussen ons.   

De hamvragen op het einde van deze blog zijn deze keer: wat komt er na regen en wanneer verschijnt het volgende schrijfseltje van me?