Zorgen.

2 april 2024.

Maak jullie er geen: de titel boven dit blogje dekt de lading niet.

Integendeel, gelukkig durf en mag, ja moet ik mezelf nog steeds een gelukkige mens noemen.

Natuurlijk ben ik niet zo wereldvreemd dat ik blij ben met de gang van zaken op onze aardkloot. Maar zelfs mijn doorgaans optimistische moeder zaliger zag de toekomst voor de aardbewoners al somber in. Volgens haar was alles fout beginnen lopen bij de lancering van de Spoetnik1, de eerste kunstmatige satelliet die in 1957 in een baan om de Aarde werd gebracht door …de Russen: daar gingen ongelukken van komen.

Dat vond ik een merkwaardige bezorgdheid van iemand die tijdens de tweede wereldoorlog naar eigen zeggen onbevreesd op het dak klauterde om te zien naar welke richting de V1’s vlogen. V1’s waren de beruchte vliegende bommen die in de tweede wereldoorlog veel schade aanrichtten.

Op dagen dat de zondvloed aan slecht nieuws mijn goede humeur dreigt weg te spoelen zijn er gelukkig altijd nog The Beatles. Droevig? Boos? Gekwetst? Gestrest? De goede raad die ik voor mezelf uit al hun onvergetelijke songs wil distilleren is: Let it be!

Ook al kan ik me meer en meer inbeelden hoe de muzikanten op de Titanic zich moeten gevoeld hebben: ik vertik het om een doemdenker te worden. Het kost me trouwens nooit moeite om ’s avonds voor ik ‘dikke dodo’ ga doen een aantal positieve dingetjes van de voorbije dag te benoemen. Passeren regelmatig de revue: Lekker gegeten en gedronken! Nergens pijn gehad! Leuk contactje met vrienden/familie! Tof gezelschap! Voor iets of iemand kunnen zorgen! Weer iets bijgeleerd! En de ervaring dat na een tegenslag het meestal uiteindelijk toch wel goed komt.

Ik besef heel goed dat mijn levensmatch stilletjesaan in de extra tijd zit maar het zijn de doelpunten in money time die meest deugd doen.

En ook al schuilt een ongeluk in een klein hoekje, het geluk zit soms in een klein broekje.