Sevilla deel 1.

7 april 2024.

Pasen is voorbij. Voldoende gesnoept. Lang genoeg in de luie zetel gezeten. Tijd voor actie! Rust roest! Waarom zou ik dus geen cititripje voorstellen aan darling? En wat denk je? Ze heeft ja gezegd!

Op mijn voorstel om naar Sevilla te gaan.

Nu was het niet voor het eerst dat we die prachtige stad gingen bezoeken. De timing leek me goed te zitten: zo net na de overrompeling van tijdens de Goede Week en net voor de feria de Abril die twee weken na Pasen de hele stad onderdompelt in een aaneenschakeling van feesten.

Bovendien is het voorjaar de beste periode voor een bezoekje want in de zomermaanden loopt de temperatuur daar op tot ruim boven de 45 graden. Trop is teveel. Een kijkje op ‘Weer&Radar’ leerde dat er de komende dagen geen neerslag zou vallen en dus kon ik aan de praktische voorbereiding beginnen.

Ik kocht 2 plaatsjes op de bus van Rede Expressos. In minder dan 2 uur rijdt die van het busstation van Tavira naar het centrum van Sevilla. Kostprijs: vanaf 15 euro per persoon. Waarom zouden we dan zelf met de auto rijden en ons blauw betalen aan parkeerkosten?

In Sevilla boekten we - niet voor het eerst - hotel Simon, pal in het historische centrum en op amper 50 meter van de kathedraal. Een oud pand met een onweerstaanbare charme. Ik bedoel in de vorige zin noch de kathedraal, noch mezelf.

Donderdagmiddag rond vier uur stapten we uit de bus. Direct in de gezellige drukte die een toeristische stad nu eenmaal kenmerkt. Tijdens onze wandeling naar het hotel stelde ik vast dat de modekleuren in Spanje deze lente vooral rood en wit bleken te zijn, met brede vertikale banen op de shirts.

Ik vond het een beetje raar dat in de etalages van de boetieks de hoofdkleur eerder cremekleurig was. Maar ja, die zaken lopen nu eenmaal steeds op de mode vooruit, dacht ik.

Pas bij het avondmaal op een van de talloze terrasjes begon het me duidelijk te worden: er was iets op til in Sevilla. Een ober loste het raadsel voor me op. Zaterdagavond werd de finale van de Copa del Rei, de Spaanse voetbalbeker, gespeeld tussen Bilbao en Mallorca.

Capaciteit van het stadium: 60.720 toeschouwers. 50.000 Basken hadden een ticket weten te bemachtigen. Zowat dubbel zoveel waren er naar Sevilla gekomen en die konden her en der op grote schermen de match volgen. Tel daar gerust nog een paar 10.000 supporters van Mallorca bij en je begrijpt dat de stad meer dan vol was.

Ik moet niet uitleggen dat van een rustig nachtje geen sprake was. Maar het moet gezegd: de sfeer was uiterst aangenaam. Geen voetzoekers, bommetjes of vuurpijlen gehoord of gezien. Geen agressie tussen de supporters. We waren dan ook verbaasd dat in de media een filmpje te zien was van een clash tussen de twee ‘harde’ kernen.

Een paar uur voor de wedstrijd stond onze terugrit naar Tavira gepland. Dat mocht niet gebeuren zonder een verbroederingsmoment met de Baskische supporters. Toen ik mijn persoonlijke pronostiek voor de match gaf – 2-0 voor Bilbao of wat dacht je?– werden we beiden op slag aanvaard als zijnde goede mensen en als leden van hun groep. Tijdens de daaropvolgende fotoshoot duwde men spontaan en goedbedoeld een biertje in mijn hand. Een zoveelste bewijs dat niet alles wat men ziet een juist beeld geeft van de werkelijkheid. Hierover meer in een volgende blog.