Tijdreis.

De Feira Medieval in Silves heeft onze verwachtingen andermaal overtroffen. Het genieten begon al voordat we uit de auto gestapt waren door de manier waarop we verwelkomd werden bij het oprijden van het parkeerterrein. Voor amper twee eurootjes waren we verlost van parkeerstress, kregen we een lieve glimlach van een enthousiaste vrijwilligster en steunden we ook nog eens de plaatselijke brandweer. De bombeiros, die blijven immers tot nader order Portugals grootste helden. Dat kan zelfs Cristiano Ronaldo niet veranderen.

Na een drankje op een dan nog rustig terras namen we plaats op de tribune voor het eerste evenement van de avond: Duelos de Honra e Paixao. Knappe stukjes paardrijkunst afgewisseld met fraai ingestudeerde lijf-aan-lijfgevechten deden jong en minder jong kirren van plezier. Even leek het erop dat de zwarte ridder het deze keer zou halen maar de jury en ook de toeschouwers konden geen begrip opbrengen voor diens trumpiaanse interpretatie van de spelregels. Het recht zegevierde dus weer! Iedereen happy.

Na afloop van het tornooi konden we ons onderdompelen in de sfeer van een groot berberdorp. Wist je dat die ook al veggie gerechten op de kaart hadden staan? Mijn dochter was er maar wat blij mee! Intussen was het donker en wurmden we ons het oude stadscentrum van Silves in. Wat een sfeertje! Alle zintuigen op scherp. Niet omdat we ons onveilig voelden, maar door de talloze geuren, kleuren en flarden muziek die over ons neerdaalden. Volgende keer huren we voor drie euro een aangepaste outfit, dan gaan we er nog vollediger in op.

In deze verheerlijking van de sfeer uit het verleden kwam ook wie benieuwd is naar de toekomst aan de bak. In een van de steegjes had men de hokjes van kaartlegsters, handlezers en glazenbolkijkers netjes naast elkaar gezet, de tarieven duidelijk per ‘specialiteit’ geafficheerd. Dat ging van 1 € voor het trekken van een ‘geluksstrootje’ tot 60 € voor een seance met de glazen bol. Ik sta telkens verbaasd van het succes dat zoiets nog heeft anno 2024.  

We kuierden – zeg maar sukkelden – tot boven in het kasteel en daar genoten we van het spektakel ‘Noites do Oriente’. Muzikanten uit Syrië, buikdanseressen, vuurspuwers, .. we kwamen oren en ogen tekort. Het was dan ook weer ver na middernacht toen we onze bedjes opzochten maar wie een tijdreis wil maken moet er wat .. tijd voor overhebben.

En nu ga ik zelf ook een tijd op reis. Wie afkickverschijnselen zou krijgen door het uitblijven van een nieuwe blog  raad ik aan om de volgende drie weken de vorige blogs maar eens te herlezen. Tot half september!